Trening autogenny Schultza

Trening autogenny Schultza to bardzo popularna na całym świecie technika relaksacji neuromięśniowej . Opierając się na autosugestii wywołuje ona doznania podobne do stanu medytacji oraz hipnozy wywołując stan całkowitego odprężenia organizmu.

Twórcą tej metody był niemiecki dermatolog, psychiatra i psychoterapeuta Johannes Schultz. Podczas swojej pracy w Instytucie Hipnozy we Wrocławiu zauważył on, że pacjenci stale odczuwali dwa rodzaje doznań: ciepło w różnych częściach ciała i ciężar. Swoją obserwację zinterpretował jako „przełączanie” w wegetatywnym systemie nerwowym. Wywnioskował, że człowiek autosugestią jest w stanie sam przełączać się pomiędzy tymi dwoma stanami. Metoda jego ćwiczeń okazała się na tyle skuteczna, że do tej pory jest wykorzystywana w swojej pracy przez psychologów, psychoterapeutów i trenerów grupowych. Według zwolenników tej metody trening autogenny Schultza pomaga pozbyć się nadmiernego napięcia psychicznego, łagodzi objawy nerwic i dolegliwości psychosomatycznych, reguluje poziom hormonów we krwi, pomaga przy nadpobudliwości, łagodzi problemy ze strony układu nerwowego, reguluje rytm serca oraz pracę układu odpornościowego Trening autogenny Schultza stosuje się w terapii wspomagającej w przypadku nerwic i zaburzeń psychosomatycznych, w dolegliwościach hormonalnych, w przypadku zaburzeń neurologicznych, w położnictwie, stomatologii oraz przy drobnych zabiegach chirurgicznych.

Najważniejszą zaletą tego treningu jest to, że stosować ją może każdy samodzielnie w domu. Idealnie sprawdzi się jako metoda relaksacyjna. Wykonywanie treningu autogennego Schultza pozwala pozbyć się stresu i odprężyć, a to korzystnie wpływa na pracę całego organizmu, w tym układu odpornościowego. Wystarczy wygospodarować w ciągu dnia 30 minut, na przykład przed snem, usiąść w spokojnym miejscu i wykonywać kolejno etapy treningu.

Etapy treningu autogennego Schultza

Przyswojenie ćwiczeń jednego etapu trwa około 2 tygodni. W tym czasie uczymy się panować nad własnym ciałem i jego elementami.

I etap (1-2 tydzień) – odczuwanie ciężaru ciała, stopniowy bezwład oraz rozluźnienie mięśni szkieletowych

II etap (3-4 tydzień) – odczuwanie ciepła w całym ciele, rozszerzenie naczyń krwionośnych zwiotczenie mięśni gładkich. Etap pomija się u osób z chorobami wrzodowymi.

III etap (5-6 tydzień) – regulacja pracy serca.

IV etap (7-8 tydzień) – opanowanie czynności płuc, regulacja swobodnego oddychania.

V etap (9-10 tydzień) – zniesienie napięcia narządów jamy brzusznej, uczucie ciepła w okolicy splotu słonecznego, regulacja czynności narządów wewnętrznych, poprawa trawienia, rozszerzenie naczyń krwionośnych.

VI etap (11-12 tydzień) – opanowanie regulacji naczynioruchowej w obrębie głowy, uczucie chłodu na czole

Zapraszam do treningu: