W największym skrócie to metoda coachingowa nastawiona na to jak przekonać nieprzekonanych.
Ale czym w ogóle jest Kata? Kata jest to rodzaj ćwiczeń w sztukach walki, są to standardowe sekwencje ruchu i oddechu w sytuacji ataku lub obrony. Kata stanowią fundamenty dla wielu programów nauczania takich jak taekwondo czy budo.
Toyota Kata znajduje zastosowanie w ciągłym doskonaleniu procesów i rozwoju osobistym, dlatego powszechnie jest też używana w organizacjach i przedsiębiorstwach stawiających na rozwoju pracowników. Jest więc to nauka fundamentalnych umiejętności na bazie wypracowania powtarzalnych czynności, które mają
Natura ludzka lubi powtarzalne schematy i bezpieczne miejsca, interakcje, zachowania oraz ludzi, których znamy. Nieumiejętne przedstawienie motywów zmiany lub wymuszenie zmiany na innych może spotkać się z oporem i niechęcią.
Toyota Kata proponuje zastosowania 5 prostych pytań, które w sposób pośredni angażują ludzi do zmian i rozwoju. Mike Rother w książce “Toyota Kata” prezentuje 5 prostych pytań, których celem jest zaangażowanie pracowników do zmiany. Pytania te pozwalają na nawiązanie dialogu i wspólne wypracowanie drogi doskonalenia. Oto w/w pytania:
Pytanie to pozwala na wypowiedzenie oczekiwanego celu, co z punktu widzenia psychologii jest sporą wartością dodaną.
Pytanie to pozwala nam uświadomić sobie jaki jest stan obecny, w głowie następuje porównanie i w pierwszej kolejności szukanie przeszkód przed zmianą.
Pytanie to dąży do uzyskania często trafnych uwag, o których zapominamy lub nie zdajemy sobie z nich sprawy.
Pytanie zmierza do dostrzeżenia nowych możliwości. Istotne jest poznanie przeszkód i dyskusja na temat pierwszych możliwych kroków, które pozwolą je wyeliminować.
Pytanie to jest weryfikacją podjętych działań. Metodą małych kroków, czy jak miał w zwyczaju mawiać Leo Benhakker “step-by-step” jesteśmy w stanie osiągnąć większość zamierzonych celów czy zmian
Podsumowując Kata jest codzienną rutyną, modelem mentalnym, dzięki któremu Toyota rozwiązuje problemy, realizuje wyzwania oraz uczy naukowego podejścia. Pokonywanie przeszkód na tej drodze, jest bardzo ważne, ponieważ dojście do celu nie jest całkowicie jasne, wymagając tym samym eksperymentowania. Po sformułowaniu hipotez zawsze następuje ich testowanie za pomocą informacji uzyskanych z bezpośrednich obserwacji podczas pracy. W praktyce, po określeniu warunku docelowego (wyzwania) i stworzeniu planu, kładzie się nacisk na tzw. każdy „kolejny krok”, wyciągając wnioski z kroku poprzedniego. Do warunku docelowego dąży się małymi szybkimi krokami, z tym „co masz pod ręką” (zgoda na prowizoryczność), ucząc się i wprowadzając po drodze odpowiednie korekty.
Literatura i materiały:
Jeśli masz pytania i wątpliwości, szukasz porady dotyczącej tego narzędzia – napisz:
Michał Okrasa – Coach, Trener, Doradca zawodowy – michal.okrasa@umed.lodz.pl